From Cape Town to Worcester

Beste allemaal! (wat leuk dat er zoveel mensen meelezen!) 

Het was even t​erugkijken in het dagboek wat we afgelopen dagen allemaal hebben meegemaakt. De vorige blog stopte halverwege ons verblijf in Kaapstad, voor ons gevoel alweer een eeuwigheid terug. Dus kort nog wat over de rest van onze periode daar: 

Een toffe highlight was de Tafelberg! We dachten op een hete dag 'laten we naar boven gaan op de Tafelberg, daar is het altijd koel' (op internet stond 18 graden). Dus vanuit de 38 graden, in de kabelbaan naar de top van de Tafelberg! Vol goede moed uitgestapt en tot de conclusie gekomen dat er bovenop ook geen zucht wind staat, geen één schaduwplek te vinden is en de temperatuur nog warmer lijkt dan beneden! Maar, het uitzicht maakte alles goed! Adembenemend hoe groot de stad is, hoe mooi het ligt aan de Atlantische Oceaan, de prachtige stranden, de Twaalf Apostelen (bergketen) die je heel mooi zag liggen, de dorre vlakte richting het noordwesten... Echt waanzinnig! Een grote domper was de wachtrij van 3 uur (!!!) om naar beneden te kunnen... Dankzij de charmes van Marjolein met Juda konden we zo doorlopen en instappen :) 

Wat voor ons verreweg de mooiste dag in Kaapstad was, was die van de rit op het schiereiland. We hebben de beroemde Chapmans' Peak gereden: een fantastische slingerweg met 114 bochten, langs de Atlantische kust, langs de bergkammen van het Table Mountain National Park met ongekend mooie uitzichten vanuit de auto! We reden richting Simonstown om op het strand te chillen en te zwemmen. We hebben een heerlijke plek gevonden met witte stranden, blauwe zee, zeesterren en pinguins in de verte! Enorm genieten dus! Na enkele uurtjes chillen zijn we nog even naar Boulders Beach geweest, de plek waar de Afrikaanse pinguin-kolonie zich huis houdt. Rosa vond het fantastisch om tussen de pinguins te lopen, ze achterna te zitten en ze daarna weer opnieuw te zoeken! 

Als laatste hebben we nog een middag rondgelopen bij V&A Waterfront, een hippe plek rond de haven van Kaapstad met geweldige sfeer, heerlijke foodhal en gezellige live-muziek. Rosa werd spontaan verliefd op een adoptiehondje die je daar zo kunt uitlaten en meenemen. Rosa heeft een uurtje met 'Jimmy' (zelf bedacht door Rosa :) geknuffeld en gewandeld op het plein. Fantastisch! Helaas kon Jimmy niet mee naar huis, hij kan namelijk niet in de koffer... 

Afgelopen maandag zijn we naar Worcester vertrokken. Alle koffers in de Jeep en een schitterend uurtje rijden door de bergen naar het hete Worcester. We werden hartelijk ontvangen door Christine en Naubé, één van de staff van de DTS. We hebben een prima kamer met een schuifdeur tussen die kamer van de kids en die van ons. Inpandig, dus relatief koel vergeleken met de buitentemperatuur. De eerste aanschaf hier waren twee ventilatoren, verder hoefde niks omdat het super fijn was dat we van Thijs en Vivian (een stel dat hiervoor op de basis was) veel spullen hebben overgenomen. De eerste dag in Worcester werd afgerond met een échte Zuid-Afrikaanse braai bij Wilfred en Christine! Super gezellig en ook handig want ze helpen ons enorm omtrent praktische zaken omtrent autopapieren en het reilen en zeilen in Zuid-Afrika. 

De afgelopen dagen hebben we gekozen om veel op de basis te zijn om te settelen, de DTS-groep te ontmoeten, veel met mensen gesproken en kennisgemaakt. Het is gaaf om te zien dat zoveel nationaliteiten aanwezig zijn op de basis! Afgelopen vrijdag kwam om 9.00u iemand vertellen dat we om 10.00 zouden starten met de les. Keurig op tijd dus :) Tot nu toe is het vooral gericht op kennismaking en morgen start het lesprogramma écht. We zijn benieuwd naar de inhoud van de lessen komende periode en wat God voor ons in petto heeft. Qua groep is het allemaal nog wel aftasten... Rosa heeft haar school ook gezien, die zit hier op 10 stappen lopen naast ons huis. Zij begint woensdag. We zijn ook benieuwd hoe zij het op gaat pakken. Ze is redelijk vrij in de omgang op de basis met andere kinderen, speelt veel in het zwembad en speeltuin, maar de taal is nu nog wel een barrière. Ze vraagt regelmatig wat de Engelse woorden zijn, maar een gesprek voeren met een ander kind is nog lastig. Als het kind 'Afrikoans' spreekt lukt het wel. Juda groeit maar door, drinkt zijn flessen als nooit te voren (mag ook wel met regelmatig 40 graden) en blijft net zo tevreden zoals hij altijd is geweest. Iedereen op de basis is gek op zijn blauwe ogen en guitige lach! Heerlijk om hem erbij te hebben. Het is een grote zegen dat we de afgelopen periode zoveel family-time hebben gehad. Veel spelen met de kids, veel quality-time met elkaar...

Wij gaan hier weer een warme nacht in met een briesje van de ventilator rond onze oren!