Einde DTS

Het zit er op, deze week eindigt onze DTS officieel. Na een aantal weken flink de handen uit de mouwen is onze outreach ten einde gekomen. Maar wat was het gaaf en wat hebben we een mooie tijd gehad!

Te beginnen met onze kids: Rosa en Juda hebben het heerlijk gehad afgelopen weken. Rosa heeft de afgelopen tijd een enorme ontwikkeling doorgemaakt op verschillende vlakken. Ze heeft ontzettend genoten van haar tijd op school. Voor ons als ouders was het bijzonder om te zien hoe snel Rosa als enige blanke meisje ingevoegd was op deze school. Zo zien we maar weer hoe flexibel kinderen zijn. Vanaf het begin hoorde ze er helemaal bij en deed ze met alles mee. Soms werd ze wel gek van de kinderen die haar aan wilden raken als ze een bepaald glitter shirt aan had. Ze had zelf maar besloten om dit shirt niet meer naar school aan te doen, want dan raakten de kinderen haar ook niet meer aan;). Intussen spreekt Rosa hele zinnen Engels en vraagt af en toe wat het woord ook alweer in het Nederlands is. Bizar hoe snel zij de Engelse taal zich eigen heeft gemaakt. Ze heeft haar rapport gehad van de afgelopen termijn en op alle onderdelen met vlag en wimpel geslaagd :)

Juda groeit lekker door en is de 10kg intussen voorbij. Hij oefent steeds meer met het optrekken aan banken en stoelen om op zijn benen te gaan staan! Hij kruipt overal naartoe dus niets staat meer veilig (zucht…). Verder geniet hij enorm van alle aandacht die hij krijgt van jong en oud. En, hij kan het ‘klik-geluid’ maken die ze hier in de locale Damara-taal spreken (dat is een heuse Afrikaanse klik-taal). Hilarisch dat hij dat heeft opgepikt!!!

Marjolein heeft de house visits af kunnen maken voor de vakantie. Alle families van de kinderen op Beautiful Kidz zijn bezocht. We hebben voornamelijk gekeken naar hun huidige woonsituatie en naar eventuele ‘needs’. Daarnaast heeft ze een advies uit kunnen brengen voor de teachers van de huiswerk-klassen. Elke docent heeft ze individueel gefilmd en feedback kunnen geven.

Wat Marjolein vooral enthousiast maakte was het contact met alle mensen van het centrum en de kinderen op de school. Ontzettend leuke contacten hebben we opgedaan en vele mooie gesprekken zijn er gevoerd.

Chris heeft zijn tuin af kunnen maken in de afgelopen periode. Bijna elke dag heeft hij gewerkt om dit voor elkaar te krijgen. De teachers zijn allemaal erg enthousiast en de kinderen vinden de geschilderde vlinders helemaal te gek! Zelfs Rosa’s voetafdrukken staan voor eeuwig op de trap geschilderd! Chris heeft groenten gepland en gezaaid (kool, wortels, tomaten, uien) en planten (verschillende medicijnplanten). De tuin zal dus functioneel gebruikt worden! Nu is het wachten totdat de tomaten uit de grond schieten maar dat zullen wij hier helaas niet meer meemaken…

Naast deze bezigheden hebben we ook bijgedragen aan een kinderkamp en een jeugdkamp op de basis. 130 kinderen en 75 tieners uit de community waren te gast op de  basis voor het jaarlijkse winterkamp. Want ja, het is hier winter (10gr ’s nachts, 30gr overdag). Het was een groot feest voor de kids! Een lang weekend gevuld met spelletjes, activiteiten, eten, devotion, overdenkingen, ‘family-groups’ en weinig slaap… Het was een genot om al deze kinderen te zien stralen! Tegelijkertijd besef je de keerzijde van deze jonge levens als je met ze in gesprek gaat. We hebben alléén maar gehoord over gebroken gezinnen, ouders overleden, alcoholmisbruik, werkeloosheid, huiselijk geweld, onbegrip omtrent schoolgang, armoede, honger… Het is echt verdrietig om te bedenken dat een onbezorgde jeugd hier niet voorkomt. Voor ons, als enige gezin, was het bijzonder om te laten zien hoe een gezin ook kan functioneren en wat naastenliefde inhoudt. Om een reflectie van Jezus te zijn, liefde te delen, te dienen, de mindere zijn, zorgen voor hen die het minder hebben. Om te laten zien wat het is om liefde te delen, een knuffel te krijgen, een arm om je heen, een hand die je vasthoudt, oog te hebben voor alle kinderen. Om tijd te maken voor deze kids als ze het nodig hebben, simpel aandacht aan ze te geven. Het thema van deze kampen ging over ‘Identity’ en ‘Destination’. Twee enorm belangrijke maar ook kwetsbare onderwerpen voor deze groep jongeren. Waar haal jij je identiteit vandaan? Wat is jouw bestemming in jouw leven? Ga je dezelfde richting op als de vorige generaties? Is jouw toekomst werkelijk uitzichtloos? Wat is je droom? Wat is de voedingsbodem van jouw levensdroom? Wat zou God voor jou in petto hebben? Droom eens zonder grenzen, waar sta je dan over een aantal jaren? Wat heb je nodig om je droom te leven?

Het was tof om te zien dat de tieners heel duidelijk konden maken dat zij de generatie kunnen zijn die verandering in de community kunnen bewerkstelligen. Dat zij de generatie zijn die een voorbeeld kunnen zijn voor hun ouders, die kunnen laten zien wat integriteit is. Er klonk vertrouwen en hoop voor de toekomst uit deze groep van 75 jongeren omdat hun basis in het geloof ligt. Ze vertrouwen dat ze niet op eigen kracht terug gaan naar hun bedreigde thuissituaties, maar dat God met ze mee gaat en hun de kracht en doorzettingsvermogen geeft om daadwerkelijk verandering te brengen in hun eigen leven, hun thuissituaties maar ook op grotere schaal in de community. Aan de andere kant is er ook de angst, angst voor de weerstand vanuit het systeem waarin ze functioneren. Daarom zijn er gelijk initiatieven gestart waarbij de jeugd op kleinere schaal wekelijks bij elkaar komt (via Beautiful Kidz-project) om elkaar te ontmoeten, elkaar te bemoedigen, elkaar scherp te houden! Het is een lange weg die deze kinderen en jongeren moeten gaan. Maar, er lopen wel 200 kinderen en jongeren in deze community die geloven in een betere toekomst! En dat is wat deze community nodig heeft!

Terugkijkend op onze DTS, zowel lecture- als outreachfase, is het een gave periode geweest. Een periode van bezinning, overdenking, visie en missie vormen voor ons gezin, heroriëntatie op je eigen geloof, coaching, praktisch dienen, kinderen en volwassenen helpen in geestelijke en materiële nood… Door dit avontuur zijn we zelf gegroeid, maar ook als gezin dichter naar elkaar gegroeid! En dat is iets wat heel waardevol is!

Maar ons avontuur is nog niet afgelopen. We hebben nog ruim 7 weken voor de boeg voordat we naar Nederland teruggaan. Vanuit onze plek in Windhoek zullen we naar het noorden rijden en hopelijk veel olifanten, giraffen, leeuwen, tijgers, cheeta’s, zebra’s etc… zien in het Etosha National Park. Vanuit daar zullen we naar het uiterste noordoosten van Namibië, door het Capivri Game Park naar Botswana rijden. De volgende stop ligt in Zimbabwe, de indrukwekkende Victoria Falls! Vanuit daar doorkruisen we heel Zimbabwe naar het zuiden, terug naar Zuid-Afrika om een aantal dagen in Kruger National Park rond te rijden. Na (hopelijk!!) al dat getuur naar wilde dieren gaan we een weekje “witte stranden - helder blauwe zee” doen bij het beroemde Tofo-beach in Mozambique! Dan wordt het toch echt tijd om weer terug naar Zuid-Afrika te rijden en zullen we zachtjes aan afzakken naar Kaapstad via de Garden Route. Daar zullen we nog een kort bezoekje brengen aan Worcester om de debriefing en evaluatie te doen met de schoolleiders.

Dus we hebben nog wel wat kilometertjes te gaan, maar geen gehaast… Ze zeggen hier: “It’s not about reaching your destination, it’s about enjoying the journey”! En dat zullen we voor 100% gaan doen!